Muzeum wnętrza. Dom Uphagena w Gdańsku.

          Dzisiejszy post będzie nieco historyczny, ale mam nadzieję, że choć trochę Was zaciekawię tym niezwykłym miejscem. Pierwszy raz byłam w Domu Uphagena w 2005 roku zrobił na mnie duże wrażenie, chciałam zobaczyć go ponownie i spojrzeć „innym okiem”. Nie ukrywam, że z czasem zmieniają się nasze potrzeby podziwiani piękna i sztuki..... ładnie ładnie a może po prostu dojrzewamy i potrafimy docenić. 

Krótka historia.

Uphagenowie zaliczani byli do jednych z najbogatszych rodzin, Piotr Uphagen zmarł w 1775 roku pozostawił jednak po sobie ogromny majątek. Jan jego syn urodził się w 1731 roku w Gdańsku, był ławnikiem i rajcą miejskim z zamiłowania historyk.

W roku 1775 zakupił kamienicę przy ul. Długiej 12. Zlecił on przebudowę całego budynku, pracami kierował znakomity rzemieślnik Jan Dreyer. Kamienica wyglądała wspaniale, stosownie do stylu wieku XVIII i oczywiście upodobań właściciela.  Jan był miłośnikiem sztuki, zbiera dzieła wraz ze swoją Abigail. Jan zmarła w 1802 roku....

Kamienica jest jedyną w Polsce, która zachowała swój pierwotny charakter. Stało się to dzięki zapisowi, Uphagena, który zabronił swym spadkobiercom zmian w wystroju domu.

W 1909 roku rodzina Uphagenów podpisała umowę z Magistratem Gdańska o wydzierżawieniu kamienicy 

i od 1911 została udostępniona dla zwiedzających.

W roku 1944, w związku z nasilającymi się działaniami wojennymi, zaczęto ewakuować liczne eksponaty. Niestety po zakończeniu wojny nie wszystkie wróciły na swoje miejsce. Obecnie pieczę nad kamienicą sprawuje Muzeum Historii Miasta Gdańska i po zakończeniu prac konserwatorskich znowu została udostępniona turystom. 

             Wiadomo, że z racji naszego wykonywanego zawodu zwracamy ogromną uwagę na tkaniny w każdej postaci na zasłonach, lambrekinach, meblach i oczywiście na wspaniale obitych adamaszkowymi tkaninami ścianach. Niesamowitą rzeczą było to, że wszystkie dekoracje okien były szyte ręcznie, udało mi się podejrzeć jeden z lambrekinów. Tkaniny do wnętrz zostały odtworzone w Instytucie Włókiennictwa.

              Co jeszcze zrobiło wrażenie, niskie boazerie, dekorowane płycinami, na których malowane były przepiękne rodzajowe scenki, wspaniałe budowle oraz akcenty przyrodnicze, kwiaty ptaki i owady. Płyciny są tak barwne, że rzucają się od razu w oczy. Wszystkie stosownie do każdego charakteru wnętrza, a mianowicie w pierwszym pomieszczeniu zwanej herbaciarnią oczywiście scenki chińskie. W saloniku muzycznym barwne ptaki i owady, w jadalni motywy roślinne. Widać rękę mistrza.

              Czy ktoś robi jeszcze takie sztukaterie? Sufit zdobi rozbudowana dekoracja sztukatorska, która była niegdyś złocona i barwnie laserowana.

Wnętrza barwne niesamowicie, piękne meble, dodatki, tkaniny, w 2 słowach: kolorowo – kolorowo.

 A teraz coś dla uspokojenia niektórych zmysłów, a pobudzenia innych :) schodzimy wąskim korytarzem 

w dół. Na parterze zlokalizowane zostały pomieszczenia gospodarcze: kuchnia i spiżarnia. Zapachów już nie ma, ale tak by się chciało poczuć zapach piekącego się chleba i innych wspaniałych przysmaków. Wnętrze skromne, jednak zaopatrzone w to, co niezbędne w kuchni, wspaniały murowany piec. 

         Myślę, że jeśli będziecie kiedyś w Gdańsku to warto się przenieść na parę chwil do XVIII wieku w Domu Uphagena.